Ἀλέκτορες δύο καί ἀετός –Δυο αλέκτορες (κόκορες) και ο αετός

Δύο ἀλέκτορες ἀλλήλοις ἐμάχοντο.. –
Δυο αλέκτορες (κόκορες) αλλήλους εμάχοντο

Καὶ ὁ μὲν εἷς ἡττηθεὶς τόπῷ τινὶ ἐν -
και ο μεν ηττήθηκε και άφησε τον τόπο

παραβύστῳ ἀπεκρύβη, ὁ δὲ ἕτερος, τὴν
που παραβρισκότανε για να κρυφθεί, ο δε έτερος

νίκην ἀράμενος, ἐφ' ὑψηλοῦ τινος ἕστηκε
ο νικητής, στεκόταν ψηλά στο

δωματίου τὰ μεγάλα φρυαττόμενος καὶ τῇ
δωμάτιο (κοτέτσι) με τα μεγάλα φρυάγματα

νίκῃ ἐγκαυχώμενος, ἕως ἀετὸς καταπτὰς
( περηφάνιες) της νίκης έως που ένας αετός

τοῦτον ἐκεῖθεν ἀνήρπασεν.
εκεί τον (αν)άρπαξε

Οὗτος δηλοῖ ὡς οὐ χρῄ τινα ἐπ' εὐτυχίᾳ
Τούτος ο χρησμός δηλώνει (τίνος ) ότι περί των επιτυχιών μας

καὶ δυνάμει μέγα φρονεῖν καὶ ἀφρόνως
δεν χρειάζεται να μεγαλοποιούμε και είναι άφρων να τις παίρνουμε

σοβαρεύεσθαι.
στα σοβαρά

 

Notes – φρυαττόμενος est equivalent de φρυάγματα –  « renâclements « en français – mais ici le sens est davantage «orgueil, celui qui fanfaronne«
αλέκτορας = coq cette forme est toujours présente dans les dicos malgré qu’elle soit désuète mais un Grec d’aujourd’hui comprend parfaitement le terme.
αλλήλους et αλλήλων existent toujours – par le biais du grec biblique on a par exemple – Να αγαπάτε αλλήλους - En français on a aussi parallèle qui est formé de cette racine
ο μεν - s’utilise toujours – la particule μεν se rencontre souvent avec δε–Ex : κοίτα τη δουλειά σου και μην ακούς τι σου λένε οι μεν και οι δε (regarde ton travail et n’écoute pas ce que te disent les uns et les autres)
Ούτος – τούτος
Δηλοί – on retrouve la racine δη- dans - δηλώνει aujourd’hui on dirait mieux φανερώνει

Voici la même fable que j'ai à présent rendu dans un grec moderne plus large


Δυο κόκορες και ο αετός

Δυο κόκορες έδιναν μάχη μεταξύ τους (έστησαν καυγά ) -

Αυτός που ηττήθηκε (που έχασε) τραβήχτηκε σε μια γωνιά

για να κρυφθεί, ο άλλος

ο νικητής, ανέβηκε ψηλά

στο κοτέτσι και φούσκωνε και κόμπαζε

από υπερηφάνεια ώσπου ένας αετός

εκεί τον άρπαξε


Αυτός ο μύθος μας λέει (φανερώνει), πως δε χρειάζεται (να μεγαλοποιούμε) (να

 υπερβάλλουμε)

για τις επιτυχίες μας, και είναι απερισκεψία να τις παίρνουμε

στα σοβαρά