Ἥλιος καὶ Βορρᾶς - Ο ήλιος και ο βορράς


Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Βορρᾶς ἄνεμός ποτε
Ο ήλιος και ο Βορράς (άνεμος) κάποτε

ἤριζον πρὸς ἀλλήλους, ποῖος ἐξ ἀμφοῖν
έριζαν προς αλλήλους, ποιος εξ αυτών (αμφότερων)

τὸν ἄνθρωπον ἀπογυμνοῖν δύναται.
τον άνθρωπο είχε τη δύναμη να απογυμνώνει

Ἤρξατο οὖν πρῶτος ὁ Βορρᾶς
Άρχισε πρώτος ο βορράς να

σφοδρῶς πνέειν κατὰ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ
πνέει σφοδρά κατά του ανθρώπου. Ο

δὲ ἄνθρωπος, καθόσον ἐψύχετο, τοῖς
δε άνθρωπος, καθόσον ένοιωθε ψύχρα, με τα

ἱματίοις ἑαυτὸν περιέσκεπε καὶ
ιμάτιά του σκεπαζόταν και

κραταίως αὐτῶν περιείχετο, μή πως τῇ
κρατούσε αυτά που περι(είχε), μήπως η

σφοδροτάτῃ τοῦ ἀνέμου προσβολῇ ἐκ
σφοδρότατη προσβολή (επίθεση) του άνεμου κατά

τοῦ σώματος αὐτοῦ ἀναρπασθῶσιν·
του σώματός του τα (αν)αρπάζει.

ὅθεν καὶ κατ’ οὐδὲν ὁ Βορρᾶς τὸν
όθεν και κατ΄ ουδέν ο βορράς τον

ἄνδρα παρέβλαψεν, οὔτε τῶν
άνδρα παραέβλαψε, ούτε το

περικειμένων αὐτῷ ἀμφίων
περιερχόμενο των αμφιέσεων

ἀπογυμνῶσαι αὐτὸν ἠδυνήθη.
απογύμνωσε και (ηδυνήθη)

Εἶτα καὶ ὁ Ἥλιος αὐτῷ ἐπιλάμψας,
Έπειτα και ο ήλιος έλαμψε

καὶ τὸν ἀέρα τῆς ἡμέρας σφόδρα
και ο αέρας της μέρας με σφόδρα

καταθερμάνας, εὐθὺς τὸν ἄνδρα τὰ
αναθερμάνθηκε, ευθέως ο άνδρας με τα

ἱμάτια ἀποδύσασθαι παρεσκεύασε καὶ
ιμάτιά του αποδυόταν, τα παρασκεύασε και επάνω

επ’ ὤμων ταῦτα ἐπιφέρεσθαι.
στους ώμους τα έφερε


Οὗτος δηλοῖ ὡς τὸ ταπεινοφρονεῖν τοῦ
Τούτο δηλώνει πως η ταπεινοφροσύνη

ματαίως κομπάζειν ἐνεργέστερον ἐπὶ
ματαίως κομπάζει και είναι πιο ενεργή και

πᾶσι καὶ πρακτικώτερον πέφυκεν.
πρακτικότερη από το να είναι κανείς πεφυσιωμένος




Notes: ἤριζον du verbe - ερίζω
περιέσκεπε – du verbe - περισκεπάζω -aujourd’hui on utilise plutôt - σκεπάζω sans la racine préfixe περί
περικειμένων – περικειμένων et au nominatif singulier –(το) περικείμενο = contexte. Le terme est toujours existant. J’ai cependant choisi un verbe qui se prête mieux pour l’adaptation du texte qui est - (το) περιερχόμενο =contenu
ἠδυνήθη - cette tournure du verbe existait encore par le bais de la καθαρεύουσα (langue puriste) – ex : δὲν ἠδυνήθη νὰ ἔλθῃ τὸ Πάσχα -Bien que désuète on la rencontre parfois- Cependant on retrouve toujours les verbes - ηδύνω et ηδύνομαι qui ne se conjuguent qu’au présent - La particule ηδυ- ηδύ- rentre dans de nombreux termes et déclare une chose (douce, agréable, plaisante ) ex : ηδύγλωσσος –ηδυγλωσσία – ηδυντικός etc….

Voici la fable dans un grec plus élargi

Ο ήλιος κι ο βοριάς


Ο ήλιος κι ο βοριάς (ο βορράς) (μάλωναν)

καυγάδιζαν για το ποιός θα έγδυνε

τον άνθρωπο.

Πρώτος άρχισε ο βοριάς (να πνέει)

να φυσάει με μανία (μανιωδώς) • κι όσο φύσαγε,

τόσο κρύωνε ο άνθρωπος και τυλιγόταν

στα ρούχα του γερά και τα

κρατούσε, μη του τα πάρει (τα αρπάζει) ο άνεμος (ο αέρας) .

Είδε κι αποείδε ο βοριάς και κατάλαβε

πως δεν θα κατάφερνε τίποτε.

Ύστερα λοιπόν (έπειτα) , ο ήλιος

έλαμψε με τη σειρά του κι έκανε

τον κόσμο καμίνι από τη ζέστη. Άναψε

ο άνθρωπος, έβγαλε τα ρούχα του,

τα αναδίπλωσε και τα κρέμασε στον ώμο.


Ο μύθος φανερώνει πως η

ταπεινότητα είναι και πιο πρακτική και

πιο αποτελεσματική από την αλαζονεία.

Notes: J'ai mis entre parenthèses d'autres combinaisons de termes possibles