Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Je parle au nom des derniers coups de clairon des soldats vaincus

Για τα κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Au nom des (derniers) lambeaux des robes de fêtes

Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Au nom des  enfants qui vendent des cigarettes aux passants

Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε σους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Je parle au nom des fleurs flétries sur les tombes, pourries par la pluie

Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Au nom des maisons ouvertes sans fenêtres comme des cranes édentés

Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Au nom des filles qui mendient montrant leurs blessures aux seins

Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Je parle au nom des mères qui rampent pieds nus dans les décombres

Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια σους δρόμους
Au nom  des villes embrasées,  entassées de cadavres dans les rues

Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια
Des poètes proxénètes qui tremblent à la tombée de la nuit  

Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Je parle au nom des nuits interminables lorsque la lumière s’estompe au lever du jour

Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Au nom des camions chargés qui avancent sur la chaussée humide

Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.
Au nom des cours de prison et des larmes des condamnés à mort

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Mais je parle surtout au nom des pêcheurs

Π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Qui abandonnèrent les filets et suivirent ses traces

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Lorsque lui se lassa,  eux ne se reposèrent point

Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνήθηκαν
Lorsque lui, les trahit, eux ne renièrent point

Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Et lorsqu’ il fut glorifié, eux jetèrent un regard

Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Et leurs compagnons leur crachèrent (au visage) et les martyrisèrent

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει
Mais eux sereins, empruntèrent une route sans fin

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Leur regard n’était ni obscurcit ni fléchit

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
Debouts et seuls au milieu de ce terrible désert de la foule