|
|
En grec homérique(hexamètre) En grec classique
(vers iambiques)
Όφρα κε νωϊτέροισιν εν ούασι πάγχυ βάλωμεν
θέσφατον, ιμερόεσσαν, αγνήν Ευάγγελον όππα,
μειλίξωμεν άνακτα Θεόν, μέγαν ουρανίωνα
Ιθυγενής. Σοφίη. Ευαγγελίοιο κλύωμεν.
Ειρήνη χαριεσσ’ επ’ απείρονα δήμον εσείται.
Εκ δ’ άρ’ Ιωάννοιο τόδ’ έστι βροντογόνοιο.
Αλλ’ άγετ’ ατρεμέσι χρησμούς λεύσωμεν οπωπαίς.
(Ούσης οψίας τή ημέρα εκείνη…)
Εύτε δή ηέλιος φαέθων επί έσπερον ήλθε
καί σκιόωντο αγυιαί επί χθόνα πουλυβοτείρη,
ήματι εν πρώτω, ότε τύμβου άλτο Σαωτήρ,
Κληϊσταί δε έσαν θυρίδες πυκινώς αραρείαι,
βλήντο δέ πάντες οχήες εϋσταθέος μεγάροιο,
ένθα μαθηταί ομού τε αολλέες ηγερέθοντο,
μυρόμενοι θανάτω επ’ αεικέϊ Χριστού άνακτος,
ήλυθε δή τότε Χριστός άναξ θεοειδέϊ μορφή,
έστη δ’ εν μεσάτω αναφανδόν καί φάτο μύθον.
Ειρήνη υμίν φίλοι, ησυχίη τ’ ερατεινή.
Ως ειπών επέδειξεν εήν πλευρήν ηδέ χείρας.
Γήθησαν δέ μαθηταί, επεί ίδον Ευρυμέδοντα.
(Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν…)
Τούς δ’ αύτις προσέειπεν Ιησούς ουρανοφοίτης.
Ειρήνη υμίν φίλοι, ησυχίη τ’ ερατεινή.
Ως εμέ πέμψε Πατήρ, ός υπέρτατα δώματα ναίει,
Ώδ’ εγώ υμέας εις χθόνα πέμπω ευρυόδειαν.
Ως άρα φωνήσας μύσταις έμπνευσ’ αγορεύων.
Πνεύμα δέχνυσθ’ άγιον, φαεσέμβροτον, υψιθόωκον.
Ών μέν ατασθαλίας θνητών αφέητ’ επί γαίαν,
τοίσιν ή που αφίενται ες ουρανόν αστερόεντα.
Ών δ’ άρ’ επεσβολίας υπερφιάλων κρατέητε,
τοίσιν αλυκτοπέδης κείναι σθεναρής κρατέονται.
(Θωμάς δέ, είς εκ τών δώδεκα…)
Θωμάς δ’ ώ επίκλησις άπασι Δίδυμος ακούειν,
ουχ άμα τοίς άλλοις μύσταις πρίν ομώροφος έσκεν,
Ιησούς ότ’ έβη είσω μελάθροιο εταίρων.
Ίαχον ούν άλλοι τούτω ερίηρες εταίροι.
Είδομεν οφθαλμοίσιν Ιησούν παγκρατέοντα.
Τούς δ’ απαμειβόμενος Θωμάς προσέφησεν ατειρής.
Ίχνια ήν μή ίδω μετά χείρεσιν ηλοτορήτης,
δάτυλον εμβάλλω τε εκείνου ένδοθι χειρός,
χείρα τ’ εμήν είσω πλευρής οί ρεία βαλοίμην,
ούποτε υμετέροισι λόγοις κεφαλή κατανεύσω.
La vidéo de l'hymne
Ἐπαξίως κλύωμεν
ἁγίου ἕπους.
Ἄγωμεν ᾠδὴν
ἱκετήριον πάνυ
Ἡμῶν Ἄνακτι, δώμαθ᾿
ὃς πόλου ἔχει.
Ὀρθὴ σοφίη! ἀγλαῶν
ἐφετμέων
Εὐάγγελον νῦν οὔασιν
θῶμεν γ᾿ ὄπα.
Πάντεσσι χάρμα.
Ἐκ τῶν Ἰωάννοιο
ῥητῶν ἐνθέων
Ἄκουσμα ὄντος τῶν
πάνυ ψυχοσσόων.
Σιγήν τε πάντες
σχῶμεν ἠδ᾿ ἡσυχίην.
Ἥμος δ᾿ ἄρ᾿ ἔσκεν
ὀψίῃ τῶν Σαββάτων,
Εὔτ᾿ ἂν πυλάων κεῖτ᾿
ὀχεὺς τανυσμένος,
Ἔσαν θ᾿ ἑταῖροι ἔνθα
δὴ βεβυσμένοι
Δέει μανίῃς Ἰσραὴλ
θεοκτόνου,
Μέδων ποθεινὸς
ἤλυθεν Παγκρατέων.
Τῆμός τε μέσσον ἵστατ᾿
αὐδάων φίλοις,
Θαρσεῖτ᾿ ὀπηδοί! χάρμ᾿
ὑμῖν ἀνασσέτω.
Ἧ, καὶ φίλοισι φῆν᾿
Ἄναξ τὰς ἐὰς χέρας,
Πλευρήν τε θείην
δεξιὴν τ᾿ οὐταμένην.
Τοὶ δ᾿ ὡς ἄνακτα εἶδον
ὑψιβρεμέτην,
Ἄφαρ χάρησαν, νόσφι
βάλλον τε τρόμον.
Αὖτις δὲ τοῖσιν εἶπε
πανσθενοῦς βίη,
Ὁμοφρονεῖτε!
ἀσπάσαθ᾿ ἡσυχίην.
Ἀπφὺς ὥσπερ ἲς ἔπεμψέ
μ᾿ ἐς χθόνα
Κἀγὼ φεραυγῶς
ὑμμέας ὡς ἓς γ᾿ ἔθνη.
Ἦ, καὶ ἄημα
Πνεύματος Παναγίου
Ἦκεν γ᾿ ἀπὸ στόματος
|
ἄμβροτον μάλα,
Δέχνυσθε, φήσας,
Πνεῦμα θεῖον
προφρόνως.
Ὅτου βροτῶν κεν
ἀμπλακημάτων μένος
Λύσητε, τοῖσι ταῦτα
συγγνώστ᾿ ἄρ᾿ πέλει.
Ὦν αὗται δ᾿ ἔμπης
ἐνδέδενται ἐν γέῃ,
-Τάων ἀσύγγνωστ᾿ ἐν
πόλῳ τε τυγχάνει.
Θωμᾶς δὲ τῶν δε,
δίδυμος κεκλημένος,
Ἀπῆν, παρόντος
Παμμέδοντος ἐν μέσῳ.
Φράζεσκεν οἱ ἔπειτα οἱ
ἄλλοι φίλοι
Ἄνακτα Χριστὸν
λεύσαμεν λαοσσόον.
Ἀτὰρ μετηῦδα τοῖς λίην
ἀραρότως,
Εἰ μή με λεύσω τρῆσιν
ἥλων δριμέων
Χερσίν, ποσίν τε
Δεσπότου τετρῃμένοις,
Οὐλῇ τε τῶνδε δάκτυλ᾿
αὖ ἐμὰ φέρω.
Αὗθις τε πλευρὴν
χεῖρά γ᾿ ἀκριβουμένην,
Ἤκιστα πίστιν ἐμμέων
λόγοις ἔχω.
|
|
En grec de la Koinè
Mon adaptation en grec moderne
Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς
ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου,
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν.
Σοφία. Ὀρθοί.
Ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.
Εἰρήνη πᾶσι.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,
ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς
καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν.
20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας
καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.
ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,
κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·
23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,
οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·
Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.
|
Ώστε να είμαστε
ικανοί (καταξιωμένοι) να ακούσουμε -
Το Άγιο Ευαγγέλιο,
Ας ικετεύουμε τον
Κύριο, το θεό μας
Σοφία. Ορθοί
Ας ακούσουμε το Άγιο
Ευαγγέλιο.
Ειρήνη σε όλους.
Απὸ το κατά Ιωάννη
Άγιο Ευαγγέλιο, το
Ανάγνωσμα.
Ας προσέξουμε.
Κατά την εσπέρα (το βράδυ) της
ημέρας εκείνης,
της πρώτης εβδομάδας
και ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές–
(
κεκλεισμένων των θυρών utilisé ici dans le texte de la koinè )
est une forme surtout employée aujourd’hui dans le langage de la
justice (Huis clos)
εκεί που ήταν
συγκεντρωμένοι οι
μαθητές
διότι είχαν το φόβο από τους
Ιουδαίους,
Ήλθε ο Ιησούς
Και στάθηκε στη μέση
Και τους λέει,
.-η Ειρήνη να είναι μαζί σας..
Όταν είπε αυτό, τους
Έδειξε τα χέρια του
Και την πλευρά του.
Οι μαθητές χαρήκαν
Διότι είδαν τον Κύριο.
Ο Ιησούς τους είπε
πάλι,
.Η ειρήνη να είναι μαζί
σας.
Καθώς έστειλε εμένα ο πατέρας
Και εγώ εσάς στέλνω ..
Όταν είπε αυτό
Φύσησε στο
πρόσωπο και τους
λέει,
.Λάβετε Πνεύμα
Άγιον ,
Εάν από κάποιους συγχωρήσετε τις
αμαρτίες να είναι
συγχωρεμένες,
εάν δεν τις
συγχωρήσετε, θα
μείνουν ασυγχώρητες ..
Ο Θωμάς, ένας από τους Δώδεκα, ο
Ονομαζόμενος (ο λεγόμενος, ο αποκαλούμενος) Δίδυμος,
Δεν ήταν μαζί τους, όταν
ήλθε ο Ιησούς.
Του είπαν λοιπόν οι
άλλοι μαθητές,
.Είδαμε τον Κύριο
Αυτός λοιπόν τους είπε,
Εάν δεν δω στα
Χέρια του το σημάδι
Από τα καρφιά -
(au sing. καρφί -ήλος
= clou) La forme ήλος en grec
classique et koinè existait aussi en katherevoussa donc le terme ne
pose aucun problème
Και δεν βάλλω το
Το δάκτυλο μου στο
σημάδι από τα καρφιά
και δεν βάλλω το χέρι
μου στην πλευρά του,
δεν θα το πιστέψω.. |
Avant de passer à l'étude de l'hymne
de St Nicodyme, je tiens à préciser que le grec homérique est la
forme la plus complexe, vu aussi qu'il s'agit d'un autre diaclecte que
l'attique. Malgré tout on peut en voir les traces en grec
moderne.
Pour la démonstration je prendrai quelques petits exemples simples, mais il y en a des tas d'autres
en réfléchissant. je me limiterai ici sur des termes qui à priori donnent la fausse impression qu’il s’agit de
racines disparues. Ex: «pierre « se dit
en grec : πέτρα –λίθος - κοτρόνι - βράχος
etc – chez Homère pierre se dit
λᾶας or on retrouve
toujours
cette racine à travers : λατομείο
(mine) –λαξεύω (tailler la pierre)
Pareillement pour le terme «vêtement
« que l’on dira -ρούχο, ενδυμασία or
Homère parle de λώπος -aujourd’hui
cette racine existe à travers -λωποδύτης-
escamoteur, fripon –
Le terme «terre « se dit
γη -γαία mais Homère parle de
Άρουρα – or ce terme se retrouve
dans–αρουραίος qui signifie « qui
appartient au champ« rat de terre.
Passons à présent aux explications du texte
homérique
Όφρα κε - ici il s’agit d’une conjonction de temps marquant la
simultanéité. όφρα peut être
accompagnée de κε comme c'est ici le
cas - Όφρα κε signifie « tant
que – jusqu’à ce que» –Il existe aussi la forme
όφρα μη - afin que.
Νωϊτέροισιν –on retrouve
νωϊ – nous deux – ensemble
Ούασι –on retrouve
ους de oreille – entendre –
Πάγχυ -ce terme m’a donné un peu de
mal aussi mais il s’agit εντελώς, παντελώς
complètement
Βάλωμεν – mettre
Θέσφατον – le terme est toujours
présent - θέσφατο (θεός
Dieu +φημί dire, croire )
commandement- parole qui doit être respectée
Ιμερόεσσαν – ce qu’on espère, désire
αγνήν Ευάγγελον – pur Evangile (
Saint Evangile)
όππα, =
οπου
μειλίξωμεν
= μείλιξις μέγαν = se dit pareil
sans le ν final = “grand”
ουρανίωνα – ουρανίωνες étaient
les Dieux du ciel – on retrouve toujours
ουρανός= ciel
Ιθυγενής. –droit -on retrouve cette racine
ιθύς dans -ιθύγραμμος
rectiligne qui deviendra –ευθύγραμμος
-aujourd’hui on a en grec ιθύνω =
guider - qui provient de cette même racine
σοφίη. Il s’agit de σοφία
=sagesse
Aucune difficulté ici
Ευαγγελίοιο κλύωμεν.
Ειρήνη χαριεσσ’ επ’ απείρονα δήμον εσείται.
Εκ δ’ άρ’ Ιωάννοιο τόδ’ έστι βροντογόνοιο.
Ατρεμέσι = sans trembler, calmement – aujourd’hui on a le verbe
τρέμω = trembler
Χρησμούς – χρησμός -> oracle
Λεύσωμεν -λεύσσω =voir,
regarder – il existait aussi λεύς
forme dorique de λᾶας = pierre
Εύτε = όταν lorsque
δή =particule qui peut se traduire
différemment selon le cas – maintenant ,
déjà, dans peu, alors, certainement –
δη existe toujours dans les formes
και δη = και μάλιστα –et dans - κατά
το δη λεγόμενον =κατά τη γνωστή φράση
ηέλιος = tout simplement ήλιος
soleil
φαέθων = phaeton (se référer
au mythe)
έσπερον = εσπέρα =soir
σκιόωντο on retrouve la racine de
σκιάζω ombrager
πουλυβοτείρη = qui donne beaucoup de nourriture
Σαωτήρ = σωτήρας =sauveur
Κληϊσταί δε έσαν θυρίδες – on pourrait dire aujourd’hui -
κλειστές ήταν οι θυρίδες - les portes
étaient fermées
Πυκινώς = πυκνά =épais
Βλήντο de βάλλω
mettre
Οχήες - τροφή -στήριγμα
(nourriture- appui)
Ένθα =εκεί όπου
Ηγερέθοντο –ηγερέθομαι =συγκεντρώνομαι
Άναξ – seigneur, roi
Θεοειδέϊ = pareil à un Dieu
Αναφανδόν - se dit toujours pareil le terme est synonyme de
φανερά =visiblement
Φά =είπε= il dit - en grec
classique on dirait ἐφη
Ειρήνη υμίν φίλοι, - aucune difficulté ici pour traduire
Ερατεινή = adjectif ici au féminin toujours présent en grec moderne
«complaisant, agréable «
Ειπών – de έπω dire
Επέδειξεν – aujourd’hui on a toujours le verbe
επιδείχνω « exposer, montrer »
Πλευρήν – aujourd’hui on dira πλευρά
«côté «
Χείρας – équivalent de χέρι
main – mais χειρ en tant que racine
est présent dans de très nombreux termes comme :
χειρίζομαι , χειρομαντεία, χειροπιαστός,
χειρολαβή etc etc…
Γήθησαν – du verbe γηθέω être
content, heureux. On a toujours la racine de ce verbe à travers les termes
γηθοσύνη gaité–γηθόσυνος
comique
Ευρυμέδοντα – Ευρυμέδων (était
un des surnoms de Poséidon et de Hermès synonyme de force, puissance)
(Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν…) – aucune difficulties ici
Ουρανοφοίτης = ουρανοβάμων
Προσέειπεν = répliqua
Πέμψε = du verbe πέμπω
toujours présent en grec moderne synonyme de :
στέλνω envoyer
Υπέρτατα = suprême - se dit toujours pareil, ici c’est au pluriel
Δώματα = pluriel de δώμα
=pièce, chambre, habitation etc… de cette racine provient « dôme » . On a
également δωμάτιο =chambre qui est un
diminutif à l’origine de δώμα
Ναίει du verbe ναίω qui
signifiait habiter mais on retrouve toujours la racine dans le terme
ναός = temple - voila comment
les racines se retrouvent
Υμέας = pronom 2eme personnel du pluriel à l’accusatif
χθόνα = χθων =terre,
terrain
ευρυόδειαν = ευρυόδειος large-
qui a de larges rues
δέχνυσθ = δεχτείτε (forme
actuelle)= recevez
φαεσέμβροτον = qui éclaire les mortels
υψιθόωκον – assis sur un haut gradin
Ών = conjοnction ionique et dorique – le sens est “alors”
ατασθαλία – ce terme existe toujours – celui qui est irrégulier - qui
commet un acte à l’encontre de la morale
θνητών = au singulier θνητός =
mortel – le terme est toujours bien présent
επεσβολίας –επεσβολία =κακολογία
(mauvaises paroles)
υπερφιάλων est l’équivalent aujourd’hui de αλαζονικά, με θράσος
= effronté, insolent
αλυκτοπέδης = δεσμά άλυτα
(chaines qui ne se dénouent pas)
σθεναρής = σθένος =force,
résistance
(Θωμάς δέ, είς εκ τών δώδεκα…) aucune difficutés ici
Θωμάς δ’ ώ επίκλησις άπασι Δίδυμος ακούειν,
(pas de difficulties ici)
Επίκλησις – επίκληση
=invocation
Ουχ = όχι =non, ne pas
Μύσταις –aujourd’hui on dirait μύστες
= initiés- on reconnait parfaitement le terme
Ομώροφος = συγκάτοικος - qui
cohabite
έβη - du verbe βαίνω
είσω = à l’intérieur, dedans
μελάθροιο - aujourd’hui on a toujours -
μέλαθρον = palais, demeure
Ίαχον –qui se dit - ιαχή = cri
Ούν - est un adverbe qui signifie
αληθώς, πράγματι =vraiment, réellement
Ερίηρες = ceux qui sont ensemble ici
ερίηρες εταίροι = les disciples
Είδομεν οφθαλμοίσιν Ιησούν παγκρατέοντα - Aucune difficulté sur cette
phrase - παγκρατέοντα de πανγράτωρ
soit παντοδύναμος = tout puissant
Απαμειβόμενος – forme homérique = il a dit, il a répondu
Ατειρής = ακάματος =inlassable
Ίχνια ήν μή ίδω μετά χείρεσιν ηλοτορήτης,
δάτυλον εμβάλλω τε εκείνου ένδοθι χειρός,
χείρα τ’ εμήν είσω πλευρής οί ρεία βαλοίμην, - aucune difficulté sur
cette partie surtout en regardant mes notes précédentes
ούποτε =aujourd’hui on dirait -
ουδέποτε – jamais
υμετέροισι –on a toujours -υμέτερος
=à vous, qui appartient à vous
κεφαλή =tête - le terme est toujours bien présent
κατανεύσω – νεύμα –signe
affirmatif – signal
Brève biographie de Saint Nicodime
L'hagiorite (1749 – 1809)Voici
son portrait sur une peinture à l'huile
Comme son surnom l’indique en grec "αγιορείτης" (hagiorite) signifie moine
du Mont Athos- St Nicodime était donc un moine du Mont Athos très cultivé,
polyglotte, grand connaisseur des langues anciennes ayant travaillé sur de très nombreux ouvrages spirituels à une
époque où la communauté orthodoxe était opprimée par les Turcs.
Il était originaire de l’ile de Naxos.
Les titres de ses principales œuvres en grec
-
«Πνευματικά Γυμνάσματα», «Εορτοδρόμιον», «Αόρατος πόλεμος», «Νέα Κλίμαξ»,
«Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον», «Η ερμηνεία των ΙΔ’ Επιστολών του Αποστόλου
Παύλου» «Νέον Μαρτυρολόγιον», «Ερμηνεία των Ψαλμών του Δαυίδ», «Κήπος
Χαρίτων», το «Πηδάλιον»
«Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» 1782
«Περί της συνεχούς μεταλήψεως των αχράντων του Χριστού Μυστηρίων» 1794
«Ευεργετινός» 1794
«Εξομολογητάριον» 1794
«Βιβλίον καλούμενον Αόρατος Πόλεμος» 1796
«Νέον Μαρτυρολόγιον» 1799
«Πηδάλιον» 1800
«Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον περί φυλακής των πέντε αισθήσεων» 1801
«Νέον Εκλόγιον» 1803
«Ερμηνεία εις τας Επιστολάς» 1804
«Εορτοδρόμιον» 1804
«Βίβλος Βαρσανοουφίου και Ιωάννου» 1805
Voici enfin ma traduction en français
jusqu’à ce que l’on soit
capable (mur, apte)
d’écouter (de porter l’oreille)
au St Evangile
implorons (sollicitons) le Seigneur – Notre Dieu
Sagesse – droits
Ecoutons le St Evangile
Paix à tous
Selon la lecture de l’évangile de ST Jean
Πρόσχωμεν. – Portons notre attention
sur le soir de ce jour là
lors de la première semaine
alors que les portes étaient closes (fermées)
Là où étaient rassemblés les disciples
car ils avaient la peur (des chefs) Juifs
Jésus vint et se tint au milieu (d’eux)
et leur dit
La paix soit avec vous
lorsqu’il leur a dit cela
il montra ses mains
et leur côté
et les disciples furent remplis de joie
parcequ’ils voyaient le Seigneur
Jésus répliqua
la paix soit avec vous
comme mon père m’a envoyé
moi aussi je vous envoie
après avoir dit cela
il a soufflé sur leur visage et leur ajouta
Recevez l’esprit Saint
ceux à qui voux escuserez
les péchés seront pardonnés
et ceux à qui vous ne les acquitterez pas
resterons à charges
Thomas l’un des
douze (disciple) surnommé
Didymos (Jumeau)
n’était pas présent
lors de la venue de Jésus
les autres disciples lui dirent
nous avons vu le Seigneur
il leur répondit
si je ne vois pas sur ses mains
l’empreinte des clous
et que je ne mets pas mon doigt
dans la cicatrice des clous
et que je ne mets point ma main
de son côté
je ne le croirai pas
|
Comme on peut le voir sur la brève biographie de
Nicodime l’Hagiorite, il a vécu entre (1749 – 1809) c’est-à-dire à une époque bien
éloignée chronologiquement de celle d’Homère (VIII siècle avant JC), cela ne l’a pas empêché de
réaliser cette prouesse linguistique.
Les textes ecclésiastiques écrits en grec classique sont eux faciles à
trouver puisque les pères de l’église parlaient le langage attique. Au
départ avec le Vieux et Nouveau Testament qui étaient rédigés en grec de la
Koinè, l’église utilisait la Koinè. Plus tard, à partir des
trois Hiérarques
le courant atticiste s’est imposé et la langue officielle de l’église était
devenue le grec attique, c'est-à-dire le grec ancien. Les textes de Césarée
sont parmi les premiers enseignés aux élèves Grecs de première année de
Gymnase (Collège) avant l’apprentissage des grands classiques.
|